Blog

2023-03-14 08:11:56

Historia brytyjskiej waluty

Funt szterling zwany popularnie funtem brytyjskim to oficjalna jednostka monetarna w Wielkiej Brytanii. Jego międzynarodowy kod ISO to GBP. Dzieli się na 100 pensów.

W obiegu znajdują się monety o nominałach 1p, 2p, 5p, 10p, 20p, 50p, £1, £2 oraz banknoty £1 (na Wyspach Normandzkich i Szkocji), £5, £10, £20, £50, £100 (tylko w Szkocji i Irlandii Północnej).

Należy do najpotężniejszych pieniędzy na rynku międzynarodowym i jednocześnie jest najstarszą walutą świata pozostającą nadal w użyciu. Należy do elitarnej grupy pięciu twardych walut finansowego świata.

Historia brytyjskiej waluty sięga VIII wieku. W 775 roku funt został uznany za oficjalną walutę przez Anglosasów, choć wtedy nie miał jeszcze swojej oficjalnej nazwy . Do obiegu jako funt szterling został wprowadzony przez angielskiego króla Henryka II w 1158 roku. Przez kolejnych 650 lat był wymienialny na srebro, a w latach 1816-1914 na złoto. Parytet tego kruszcu wprowadzono ponownie dwanaście lat później. W obiegu nie było już złotych monet, ale banknoty można było wymienić na sztabki złota. Trwało to do wielkiego kryzysu (1931 rok). W jego wyniku brytyjska waluta uległa dewaluacji aż o 20%. II wojna światowa to osłabienie brytyjskiej gospodarki przez III Rzeszę, która masowo produkowała podróbki. W 1945 roku mogły stanowić one nawet 12% wszystkich funtów szterlingów znajdujących się w obiegu. W ten sposób angielski pieniądz stracił aż 75% swojej wartości.

Po wojnie próbowano znaleźć sposób na stabilizację. Powiązano funta z dolarem amerykańskim, jednak w kolejnych latach następowało kolejne dewaluacje. Były to lata 1949, 1967, 1985. W 1988 roku powiązano jednostkę angielską z marką niemiecką. Dwa lata później włączono funta do ERM (European Exchange Rate Mechanism).

W 1992 roku nastąpiła tak zwana Czarna Środa. George Soros (amerykański inwestor giełdowy) "rozbił" Bank Anglii. Kurs funta stracił 25% swojej wartości do dolara. Brytyjczycy stracili 3 miliardy funtów.

W ten sposób Bank Anglii nie wprowadził funta do systemu ERM II, który jest jednym z kryteriów do przyjęcia euro. Brytyjski rząd wynegocjował również pozostanie poza strefą.

Zarówno na awersie banknotów, jak i na monetach widnieje wizerunek brytyjskiej królowej Elżbiety II. Na rewersie umieszczono postacie, które zasłużyły się w historii Wielkiej Brytanii.

Zwierzchnictwo nad emisją sprawuje Bank Anglii. Jest odpowiedzialny za stabilność funta szterlinga i ustala między innymi wysokość stóp procentowych.

Z ciekawostek dotyczących tej waluty, należy podać, że 50 funtów szterlingów jest środkiem płatniczym o największych rozmiarach. Bank of England zastosował właściwości dzięki, którym możemy sprawdzić czy banknot jest prawdziwy. Są to m.in: zmiana obrazu (przechylając pieniądz w górę i w dół oraz na boki powinniśmy zauważyć inny obraz między symbolem funta, a cyfrą 50) oraz jasny napis 50 GBP w znaku wodnym (po przyłożeniu banknotu pod światło, zobaczymy, czy na portrecie królowej widnieje jasny napis 50 GBP).