Blog

2023-01-27 16:09:00

Historia franka szwajcarskiego - CHF

Wzmacnia się w okresach zawirowań politycznych i gospodarczych, tak jak miało to miejsce w 2008 r., kiedy europejski kryzys zadłużenia eksplodował. W związku z tym CHF otrzymuje status bezpiecznej przystani. Nie jest jednak traktowana jako waluta rezerwowa. O tym jaką drogę pokonał frank, by stać się jedną z najsilniejszych walut świata przeczytasz w tym artykule. Poznaj historię franka szwajcarskiego i dowiedz się dlaczego jego kurs jest tak wysoki!

Informacje ogólne

Określenie „frank szwajcarski” odnosi się do waluty narodowej Szwajcarii i jest reprezentowany przez kod ISO CHF. Została formalnie uznana za szwajcarską walutę w maju 1850 roku, zastępując wiele walut, jakie były używane w kantonach.

Szwajcaria składa się z 26 kantonów, a jej cztery języki narodowe to niemiecki, włoski, francuski i retoromański. Kanton jest podstawową jednostką administracyjną w Szwajcarii. Każdy kanton ma swoją konstytucję i prawo, a także często parlament i ministrów. Szwajcarska konstytucja ogranicza wpływy rządu centralnego na kantony. Frank szwajcarski – wspólna waluta kantonów jest więc jedną z cech jednoczących kraj.

Historia

Do 1798 r. około 75 mennic wybijało monety w Szwajcarii, co doprowadziło do wypuszczenia w obieg około 860 różnych rodzajów walut o różnych nominałach i wagach. W 1798 r. Republika Helwecka przyjęła nową strukturę monetarną, odpowiadającą sześciu gramom i trzem czwartym wagi czystego srebra – frank helwecki. Frank pozostawał w obiegu do końca Republiki Helweckiej w 1803 roku, ale pozostał bazą dla walut kilku państw członkowskich Reformowanej Konfederacji Szwajcarskiej.

W 1848 r. nowa szwajcarska konstytucja federalna określiła, że jedyną instytucją, która może emitować walutę w kraju, będzie rząd federalny. Pierwsze federalne prawo monetarne uchwalone zostało 7 maja 1850 r. przez Zgromadzenie Federalne, które określiło franka jako jednostkę monetarną w Szwajcarii. Równocześnie do użytku wprowadzono frank szwajcarski i frank francuski.

Łacińska Unia Monetarna została utworzona w latach 1865-1920 przez Szwajcarię, Francję, Belgię i Włochy. Wartości walut wszystkich czterech krajów były powiązane z wartością srebra. System kursowy Bretton Woods obejmował franka szwajcarskiego. System został opracowany po II wojnie światowej i był kontynuowany do początku lat 70. XX wieku. Do maja 2000 r. kurs CHF był powiązany z ceną złota.

Frank szwajcarski – silna waluta

Szwajcarski Bank Narodowy (SNB) we wrześniu 2011 r. zainicjował aktywną politykę związaną z ingerencją na rynkach walutowych wraz z obniżką stóp procentowych w celu obniżenia wartości CHF w stosunku do euro. W grudniu 2014 r. SNB przyjął politykę ujemnych stóp procentowych, ale waluta nadal się umacniała. Akcje szwajcarskie gwałtownie spadły, podczas gdy frank szwajcarski wzrósł w ciągu kilku minut do około 30% w porównaniu do euro, niszcząc wielu inwestorów i firmy.

Inwestorzy i ekonomiści zdecydowanie sprzeciwiali się działaniom SNB. Jego działania budziły kontrowersje także w Szwajcarii. Dzięki szerokiej kontroli zagranicznej, a także krajowemu poparciu dla działań podejmowanych w SNB, bank zapowiedział powrót do konwencjonalnej nieinterwencjonistycznej postawy.

Frank obecnie

W Szwajcarii obecnie emitowane są banknoty franka szwajcarskiego o sześciu nominałach: 10 franków, 20 franków, 50 franków, 100 franków, 200 franków i 1 000 franków.

CHF dzieli się na 100 jednostek, z jedną setną franka szwajcarskiego o nazwie Rappen (Rp.) w języku niemieckim, centym (c.) w języku francuskim, centesimo (ct.) w języku włoskim i rap (rp) w języku retoromańskim. Monety franka szwajcarskiego są emitowane przez mennicę federalną, zwaną Swissmint, w siedmiu nominałach: 5 centymów, 10 centymów, 20 centymów, 1⁄2 franka, 1 frank, 2 franki, 5 franków.

Szwajcaria zapewnia inwestorom środowisko niskich stóp procentowych, co oznacza, że inwestorzy regularnie pożyczają w CHF i inwestują w wysokodochodowe aktywa i inne waluty na świecie.

Frank szwajcarski jest najczęściej wymieniany w stosunku do euro, ale jest również wymieniany na dolary amerykańskie, funty brytyjskie i jeny japońskie.